Mijn naam is Tom Eric Jansen (1988). Ik ben opgegroeid in Voorburg, heb gestudeerd aan de conservatoria van Utrecht en Rotterdam en woon momenteel op de Utrechtse Heuvelrug.
Liefde op het eerste gezicht
Als kind ontdekte ik hoe ik via de piano mijn gevoelens kon uiten, en sindsdien voel ik een diepe verbinding met muziek. Iedere dag zat ik urenlang te spelen. Ik ging op les, en na een half jaar werd ik gevraagd om in een band mee te doen. Niet veel later werd ik toetsenist bij een amateur productie van rockopera Jesus Christ Superstar. Dat was een zeer indrukwekkende ervaring voor me, en ik leerde snel door met ervaren muzikanten samen te spelen.
Als puber vond ik al snel dat ik alles perfect moest kunnen. Ik kon me nergens meer toe zetten, zelfs niet voor pianoles. Dat ik niets deed vond ik zonde van het geld van mijn ouders én de tijd van mijn docent, dus besloot ik te stoppen. Achteraf gezien deed ik echt wel genoeg, maar op dat moment kon ik dat niet zien.
Conservatorium
Na het VWO had ik geen idee wat ik wilde studeren. Ik was wel op open dagen van conservatoria geweest, waar ik een visitekaartje van pianodocent Gé Bijvoet had gekregen. In juni – veel te laat voor de audities – belde ik hem op. Hij vroeg of ik de dag erna tijd had om auditie te komen doen. Ik heb meteen mijn oude pianodocente gebeld en gevraagd wat ik moest spelen. Ze gaf mij de tips die ik nodig had, en ik oefende de hele avond. De dag erna ging ik naar Utrecht voor de auditie... Ik werd toegelaten!
Pas na dat eerste jaar besefte ik hoe bijzonder dat was. Er waren al elf pianisten aangenomen waarvan er in dat jaar zes moesten afvallen, én er moest een aparte auditie ingepland worden voor mij. Het voelt als een klein wondertje hoe ik daar terecht ben gekomen, waar ik nog steeds veel dankbaarheid voor voel.
Tussenjaar
Dat betekent niet dat dat eerste jaar over rozen ging.. Na een confronterend 1e jaar waarin ik mezelf continue vergeleek met mijn klasgenoten besloot ik te stoppen. Dat was een goede keuze. De druk was eraf, en ik genoot weer volop van muziek. Ik zette meteen een eigen band op.
Na dat tussenjaar werd ik toegelaten op het conservatorium van Rotterdam (Codarts). Inmiddels zong ik ook steeds meer en werd ik gevraagd of ik in een Pianobar wilde optreden als pianist/zanger. Ik vond het altijd al geweldig om mensen te vermaken met bekende muziek, en nu mocht ik daar mijn werk van maken! Ik ben daar volledig ingedoken en was eindelijk weer dagelijks aan het studeren om een groot repertoire op te bouwen. Na ieder optreden nam ik de verzoekbriefjes mee naar huis om de nummers uit mijn hoofd te leren die het vaakst werden aangevraagd.
Spaanse avonturen
Mijn zoektocht was nog lang niet voorbij, want na het afronden van mijn studie en anderhalf jaar lang vier avonden in de week op te treden in Pianobars, besloot ik mijn huur op te zeggen en mijn auto te verkopen. Ik wilde duurzamer leven in harmonie met de natuur en ben vrijwilligerswerk gaan doen op kleine ecologische boerderijen in Spanje. Ik heb prachtige plekjes gezien, en inspirerende mensen ontmoet. Ik leerde vooral veel over mezelf, met vallen en opstaan. Leuke bijkomstigheid; Ik spreek en zing best een aardig woordje Spaans.
Wageningen en dirigeren
Eenmaal terug in Nederland voelde ik me niet meer op mijn plek in de randstad. Via een vriendin belandde ik in Wageningen. Daar voelde ik me thuis! Ik heb toen langzaam de muziek weer opgepakt en ontdekte het dirigeren. Ik werd gevraagd om in te vallen bij een koor. Meerstemmigheid vond ik altijd al geweldig en ik besloot om daar verder mee te gaan.
Inmiddels heb ik de opleidingen DirigentLichtVocaal en VocalLeadership afgerond, heb ik gewerkt als pianodocent bij de opleiding VocalLeadership op Codarts en arrangeer en dirigeer ik al jaren verschillende koren.
Terug bij het begin
Na al deze zoektochten en worstelingen ben ik eigenlijk weer terug bij het begin; Samen muziek maken en delen met anderen, daarvan gaat mijn levensenergie stromen! En grappig genoeg is dat ook weer in de stad waar het begon voor mij, Utrecht.
Dus, kom je samen muziek maken?!